Lieve Jos,
Langs de lijn, dat was jouw plek.
Daar liep je tijdens de wedstrijd voortdurend heen en weer.
En wat hoorden we je vaak coachen, altijd positief en een steun in de rug.
“Dames, kop op! Jullie kunnen dit!” en zeker ook: “Merel, schieten! Merel, koppen!”
Wel of geen winst, jij bleef de sfeer erin houden.
Wat was je trots als we na een loodzware wedstrijd weer 3 punten hadden bemachtigd.
Dat werd in de kantine gevierd met een biertje.
Of in jouw geval met een kannetje. Of drie.
Vanaf het moment dat Merel bij de voetbal kwam was jij de fanatiekste voetbalvader.
Jij mistte geen enkele zaterdag.
Twee kampioenschappen heb jij mogen vieren.
Eerst met de meiden van MO15 en daarna met vrouwen 1.
Wat was het een feest.
Dit zou je laatste seizoen zijn als vlagger bij vrouwen 1
En wat hadden we graag met jou het seizoen willen afsluiten.
Helaas heeft dit niet zo mogen zijn.
We gaan je enorm missen, lieve Jos.
Bedankt voor alles!
