Wie had dat durven dromen. Ik zeker niet. 18 jaar terug, april 2004, werd ik benaderd door Tinus Mulder van de TC om leider te worden van het 1e elftal van Hulzense Boys. Waarom ik. Ik was jarenlang leider geweest van de teams waarin Wilmar speelde en het jaar 2003/2004 had ik geen functie gehad omdat Wilmar bij FC Twente ging voetballen. Waarom benaderde men mij. Ook kwam Wilmar in dat jaar terug naar de Hulzense Boys om daar in de C-jeugd te gaan voetballen. Wat moest ik doen.
Het leek me wel een hele uitdaging en het leek me zeer goed om niet de hele tijd bij Wilmar langs de lijn te staan Hij moest zijn eigen boontjes maar gaan doppen, anders wordt je geen goede voetballer.
Na een gesprekje met de nieuwe trainer Wim Woudsma en overleg thuis de knoop maar doorgehakt. Leider worden van het 1e elftal van Hulzense Boys in de 4e klasse. Doelstelling: een stabiel team maken en proberen te promoveren naar de 3e klasse. Onder leiding van Wim Woudsma een viertal fantastische jaren gehad. Gepromoveerd via de nacompetitie naar de 3e klasse (ik zie me nog zenuwachtig op en bankje zitten met Kees Oosterhof op de morgen voor de wedstrijd)en na een kampioenschap( wie herinnerd zich niet meer de kampioenswedstrijd tegen DES) promotie naar de 2e klasse. Ongekend voor de Hulzense Boys. Voor mijzelf ook leerzame jaren. Door Wim Woudsma op voetbalgebied en alles wat er daaromheen bij komt kijken veel geleerd. Wel gezien dat er binnen Hulzense Boys nog veel moet veranderen.
Na Wim Woudsma kwam Erwin Schorn als trainer. Een hele andere trainer, met een veel zakelijker kijk op de zaken in en om Hulsen. Door de inbreng van Erwin kwam er een heel andere structuur binnen Hulzense Boys. Dit was op zich heel goed, we moesten af van het imago van 4e klasser, maar ons gedragen als een 2e klasser. Het heeft me echter wel heel veel zweetdruppels, praten en pleisters plakken gekost. Maar er kwam een nieuwe structuur binnen Hulzense Boys en je kon op alle fronten zien dat Hulzense Boys in de lift zat.
Het jaar daarop een nieuwe trainer, Herben Visscher. Jonge knaap, goede ideeën over voetbal en een nieuwe manier van trainen. Je zag op dat moment spirit in het elftal komen, de spelers zagen dat er meer in zat. Echter, desillusie, degradatie naar de 3e klasse. Niet bij de pakken neer zitten, de draad weer oppakken en zorgen dat het jaar daarop weer gepromoveerd wordt. Zo gezegd zo gedaan, al staan de wedstrijden tegen Drienerlo in de nacompetitie nog vers in mijn geheugen gegrift. Twee keer met 2-0 achter. Beide keren terug komen tot 2-2 en in de verlenging winnen met 5-3. Door de kleine tegenslag van degradatie echter wel weer een belangrijke stap voorwaarts gezet en wel in mentaal opzicht.
Daarna drie jaar Dick Beverdam als trainer. Gedreven mannetje, heel goed voor de teambuilding. We kwamen als team steeds dichter bij elkaar en elk jaar werd er gezegd, waar zal dat dit jaar eindigen met in je droom misschien wel een plek bij de eerste 3 ploegen. Het kwam er niet uit, op cruciale momenten werden er punten verspeeld en bleven we steken op een 6e plaats. Wie had daar trouwens 6 jaar terug aan willen denken, top 2e klasse, maar wij deden daar wel in mee.
Dan het jaar 2015/2016. Een nieuwe trainer, Jurgen Kok. Heel gedreven en zeer fanatiek. Door zijn hele uitstraling kon hij dit ook overbrengen op het team en je zag het team gedurende het jaar groeien. Alles werd uit de kast gehaald om een goede prestatie neer te zetten. Doelstelling, plek bij de eerste 4 en spelen in de nacompetitie. Iets was we voorgaande jaren nooit durfden uit te spreken deden we nu wel. Ik hoor nog enkele supporters zeggen doe normaal, wees blij als we in de middenmoot eindigen. Wij echter, team en begeleiding, hadden dit wel als doel en heel stiekem hoopten we wel op een mogelijk kampioenschap met daarbij een promotie. Kampioenschap was echter te veel van het goede, maar we behaalden een zeer goede 3e plaats en de nacompetitie.
De uitslag van de nacompetitie weten we allemaal. Alle stukjes vielen op de juiste plaats. Blessures en schorsingen werden probleemloos opgevangen met als uiteindelijk resultaat de promotie naar de 1e klasse. De 6-0 overwinning bij Sparta Enschede (5 keer Menno Kamphuis) en de ontlading bij de 3-2 overwinning op Lunteren in de finale, dat vergeten we nooit meer. Wat een sensatie en wat een feest. Hulzense Boys spelend in de 1e klasse, wie had dat gedacht. Echter het jaar in de 1e klasse bracht niet wat we hoopten. Spelers die stopten (leeftijd en blessures), in de winter een trainer die het bijltje er bij neergooide, alles zat tegen en dan kan het ook niet naders dan dat er weer een degradatie volgt.
Dan maar op naar een nieuw begin in de 2e klasse. Met een oude bekende als nieuwe trainer en wil de topscorer aller tijde van de Hulzense Boys in de persoon van Bram Freie. Tevens kwamen er met Bram een paar nieuwe gezichten als speler binnen bij Hulzense Boys. Drie mooie jaren volgden, met goed resultaat, echter nooit met een kampioenschap of een periode. Wel dicht bij een periodetitel maar in de allerlaatste minuten werd er bij Sparta Enschede nog gescoord en ging het aan onze neus voorbij. Ook covid kwam voorbij en gooide in het laatste jaar van Bram roet in het eten voor wat betreft een periodekampioenschap.
Daarna weer een nieuwe trainer en wel Tim Engbers. Goede kijk op voetbal, goed in het persoonlijk contact en een trainer die heel graag hogerop wil. De eerste wedstrijden deed ons geloven dat het een mooi seizoen zou gaan worden, echter weer kwam COVID langs waaien en werd e competitie stil gelegd. Jammer, want je kon aan alles zien en voelen dat er iets in het vat zat.
Dan maar op naar 2021-2022. Wederom een nieuwe trainer, Erik Zandstra, met een team dat er al een aantal jaren staat en wil gaan voor in ieder geval een periodekampioenschap en met een schuin oog kijken naar een kampioenschap. Kampioenschap zat er niet in, maar met volle overtuiging werd de tweede periode behaald, hetgeen weer nacompetitie betekende. Nou, dat werd wat. Ik was zelf op vakantie en moest van afstand alles volgen. We weten het allemaal, 2-0 achter 2 minuten voor tijd bij de Merino’s en toch nog met 4-2 winnen na verlenging. Daarna Unicum met 4-1 verslagen en als klap op de vuurpijl heel onverwacht Batavia 90 in een zinderende finale verslagen.
Weer naar de 1e klasse. Nu met een heel ander team en ik denk een beter team. We zullen zien wat het gaat brengen. Ik zal er zelf als leider niet meer bij zijn. Eind november 2021 had ik de TC ingelicht dat het mijn laatste jaar als leider zou zijn, dus mijn werk zit er op. Ik kan nu als supporter naar de wedstrijden gaan kijken.
Wat is mij het meest bijgebleven in die 18 jaar leider zijn van Hulzense Boys. Waar een wil is, is een weg. Leg je niet neer bij wat er is, maar stel nieuwe doelen en werk daar naar toe. Zit niet alleen maar opmerkingen te maken over zaken die niet goed gaan. Overal waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt. Maar steek zelf ook eens de handen uit de mouw, het is wel onze club en daar mag ook wel wat voor gedaan worden. Ouders van de jeugd, laat je kind plezier hebben in het voetbal. Wees supporter tijdens de wedstrijden, maar bemoei je niet met de zaken rondom een elftal. Wil je wel een vinger in de pap hebben, meld je dan aan als lid van een commissie of als begeleider van een elftal. Hulzense Boys is een hele mooie, gemoedelijke club waar een ieder in zijn waarde wordt gelaten. Als we met ons allen de schouders er onder zetten, kunnen we nog mooie, plezierige jaren beleven met Hulzense Boys.
Ik ben zelf begonnen als leider met verder een trainer, een keeperstrainer, een grensrechter en een verzorger (die er alleen 1 keer in de week op de training was). Ik moest zelf op zaterdag de wei in als er een blessure was en kleding, dat moesten we als leider zelf maar kopen. De jaren erna de vele veranderingen gezien. Zelf begonnen met het regelen van jasjes voor de spelers en begeleiders, hetgeen in de loop der jaren is uitgegroeid tot een volledig kledingpakket voor spelers en begeleiders. Een extra leider, een assistent trainer, een fysiotherapeut, een hersteltrainer, nog een extra leider. Als klap op de vuurpijl zelf nog een jaar of 6 tijdens het leider spelen ook nog grensrechter van het 1e elftal geweest. Ik heb vele spelers en trainers zien gaan en komen. Echt mooie jaren meegemaakt, leider zijn is echt een hele toffe baan. Nu stoppen op een hoogtepunt, weer promotie naar de 1e klasse. Een speler die als A-speler in 2004 bij het 1e elftal kwam en later “gewoon” trainer van mijn team werd. En dan als laatste onze aanvoerder, Tim van der Zande. Hij moest in 2004 de A-1 kampioen maken, hetgeen net niet gelukte. Wel kon hij daarna aansluiten bij het 1e en samen met hem heb ik al die mooie jaren beleefd. Al met al, een hele lange periode als leider die ik samen met mijn familie tot een goed einde heb gebracht. Allen bedankt voor de mooie jaren en ik hoop nog vele jaren als supporter langs de lijn te staan bij de 1e klasser Hulzense Boys.
Wim Nieuwenhuis
Periodekampioen
Kampioenschap 2007-2008
Periodetitel
Kampioenschap 2007-2008
Uit tegen VESOS
